Jesteśmy społecznością, która kocha książki

POPKulturowy Kociołek:
Kiedy mocno widowiskowa walka Kuby Rozpruwacza i Heraklesa dobiega końca, autor postanawia nieco zwolnić tempo akcji i dać odpocząć zarówno bohaterom, jak i czytelnikom. Początek ósmego tomu to więc odrobinę spokojniejsza treść. Widzimy ludzi i Bogów zdenerwowanych i zaskoczonych wynikiem pojedynku, którzy gorąco dyskutują na jego temat. Walka o przyszłość ludzkości musi jednak trwać. Na scenę wkraczają więc nowe postacie, którymi są Bóg zniszczenia Śiwa i najznamienitszy zapaśnik w dziejach świata Raiden Tameemon.

Zanim jednak arena ponownie spłynie krwią i potem, mamy okazję odrobinę lepiej poznać nowego czempiona ludzi. Będzie to istotne szczególnie dla czytelników mniej obeznanych w kulturze i historii Japonii. Podobnie jak jego poprzednicy on również zalicza się do grona niezwykłych (pod wieloma względami) postaci. Nie można mu również odmówić siły, jednak w walce, którą przyjdzie mu stoczyć, będzie on potrzebował każdego wsparcia (szczególnie ze strony Walkirii).

Sama potyczka szybko przybiera mocno intensywnego oblicza, gdzie przeciwnicy prezentują pełnię swojej muskulatury oraz determinację do pokonania wroga. Jest więc kolejny raz ciekawie i widowiskowo. Nie to tym razem jednak najmocniej przykuwa tu uwagę czytelnika. Za kulisami walki dzieje się bowiem równie wiele. Loki zaskoczony siłą ludzi, zaczyna podejrzewać, że kryje się za tym coś więcej. Prowadzi to do pewnego spięcia pomiędzy Bogami oraz wtrącenia się w to innych postaci (z obu stron barykady). Wszystko wskazuje na to, że konflikt pomiędzy Bogami i ludźmi przybierze intensywniejszego i szerszego oblicza, ale o tym będzie można się przekonać dopiero w późniejszych tomach....

https://popkulturowykociolek.pl/walkirie-kresu-dziejow-tom-7-8-recenzja-mangi/

POPKulturowy Kociołek:
Kiedy mocno widowiskowa walka Kuby Rozpruwacza i Heraklesa dobiega końca, autor postanawia nieco zwolnić tempo akcji i dać odpocząć zarówno bohaterom, jak i czytelnikom. Początek ósmego tomu to więc odrobinę spokojniejsza treść. Widzimy ludzi i Bogów zdenerwowanych i...

Rozwiń

Zwiń

POPKulturowy Kociołek:
Czytając serię trzeba przyznać, że jej autor ma niezwykle bujną wyobraźnię. Potrafi on bowiem z pozornie prostej tematyki wycisnąć ostatnie soki i dostarczyć czytelnikowi masę zaskakującej treści. Doskonale o tym świadczy właśnie zawartość siódmego tomu, gdzie obserwujemy dalszą część czwartego pojedynku pomiędzy Kubą Rozpruwaczem i Heraklesem.

Konfrontacja dwóch mocno różniących się od siebie osobowości to nie tylko charakterystyczna dla serii widowiskowość. Autor sporo miejsca poświęca tu na mniej lub bardziej rozbudowaną analizę owych różnic oraz ukazanie przebiegłego charakteru Rozpruwacza, za którym kryje się pewna mroczna przeszłość. Dzięki temu treść pełna jest niespodzianek, a wyniku walki nie można przewidzieć do samego końca.

Kuba Rozpruwacz doskonale planuje tu swoje ruchy, zastawiając na swojego oponenta przeróżne pułapki. Pragnie on nie tylko pokonać herosa, ale również zhańbić jego ideały i pokazać światu jego słabości. Sprawia to, że walka staje się coraz bardziej brutalna, a granica pomiędzy dobrem a złem zaciera się. Zaprezentowane tu wydarzenia potrafią jednak szybko zmienić oblicze pojedynku włącznie z nastawieniem samych bohaterów. Nie brakuje tu więc wyrazistej emocjonalności, która znacząco podsyca „moc” mangi....

https://popkulturowykociolek.pl/walkirie-kresu-dziejow-tom-7-8-recenzja-mangi/

POPKulturowy Kociołek:
Czytając serię trzeba przyznać, że jej autor ma niezwykle bujną wyobraźnię. Potrafi on bowiem z pozornie prostej tematyki wycisnąć ostatnie soki i dostarczyć czytelnikowi masę zaskakującej treści. Doskonale o tym świadczy właśnie zawartość siódmego tomu, gdzie obserw...

Rozwiń

Zwiń

POPKulturowy Kociołek:
Album opowiada historię dwunastoletniej Persefony, która towarzysząc rodzicom na pogrzebie ich sąsiada, po raz pierwszy zetknęła się ze śmiercią i to na dodatek w dość bezpośredniej formie. Nocując w domu zmarłego (podczas czuwania nad jego zwłokami), niespodziewanie nawiązuje ona kontakt z jego duchem. Na komiksowej scenie pojawiają się również poborcy ostatnich tchnień Karol i Teofil, którzy mocno zawalili swoją robotę. Młoda bohaterka postanawia im pomóc, wkraczając do krainy umarłych, gdzie czeka ją wielka zadziwiająca przygoda.

Już pierwsze kadry komiksu pokazują jego niezwykłość i są dla czytelnika mocno angażujące. Później jest tylko lepiej i od lektury nie można się oderwać, zanim nie zobaczy się ostatniej strony.

Scenarzysta serwuje nam tu historię, która w rewelacyjny sposób przeplata emocje, dramatyczne momenty, rosnące napięcie, treści skłaniające do refleksji i dopasowane do tego humorystyczne wstawki. Całość utrzymana jest ponadto w poetyckiej atmosferze, co jeszcze mocniej podkreślają mroczne cytaty z różnych francuskich pisarzy/poetów, będące małymi przerywnikami pomiędzy rozdziałami.

Fabuła w szybkim tempie posuwa się tu do przodu, nie pozwalając czytelnikowi nawet na ułamek sekundy nudy. Z każdą kolejną stroną czy nawet kadrem odkrywamy wraz z bohaterką niezwykłe zaświaty, które skrywają różne swoje oblicza.

Na słowa uznania zasługują tu również kreacje bohaterów. Młodzieńczy urok Persefony, jej niewinność i ciekawość świata świetnie kontrastują z mrocznym i emocjonalnym tematem śmierci. Uwagę przykuwa tu także duet Karol i Teofil, na których w dużej mierze opiera się niezła warstwa humorystyczna komiksu....

https://popkulturowykociolek.pl/nieme-krolestwa-recenzja-komiksu/

POPKulturowy Kociołek:
Album opowiada historię dwunastoletniej Persefony, która towarzysząc rodzicom na pogrzebie ich sąsiada, po raz pierwszy zetknęła się ze śmiercią i to na dodatek w dość bezpośredniej formie. Nocując w domu zmarłego (podczas czuwania nad jego zwłokami), niespodziewanie...

Rozwiń

Zwiń

POPKulturowy Kociołek:
Louca i Nathan niestrudzenie kontynuują swoją kampanię rekrutacyjną, dzięki której zespół Feniksów odrodzi się z popiołów. Teraz ich celem jest zdobycie dwóch naprawdę świetnych piłkarzy. Zanim jednak zdecydują się oni dołączyć do drużyny, to nastolatek będzie musiał pokazać co potrafi w nadchodzącym turnieju e-sportowym. Zaskoczeniem jest dla niego, że komputerowe zmagania potrafią być równie intensywne, jak prawdziwy sport. Nie brakuje mu jednak dużej determinacji, która ciągle pcha go do przodu, nawet jeśli nie wszystko układa się tak, jakby sobie planował.

W Louca tom 8 scenarzysta Bruno Dequier całą uwagę czytelnika skupia na mniej fizycznych wyzwaniach. Każde z nich potrafi być jednak dość wymagające, a co za tym idzie angażujące dla odbiorcy komiksu. Nastolatek ma tu okazję sprawdzić się w kilku rodzajach gier od wyścigów, przez wirtualną piłkę, bijatykę kończąc na Battle royale. Nawiązania do znanych tytułów czy marek są tu oczywiste i nadają serii jeszcze bardziej młodzieżowego wydźwięku.

Cyfrowe zmagania nie zmieniają oblicza głównego bohatera, który ciągle jest niezdarny, ale też niezwykle żywiołowy, dzięki czemu potrafi on sobie poradzić z różnymi przeciwnościami losu. Całkiem nieźle prezentują się tu także postacie drugoplanowe podsycające zwariowany humor serii (między innymi e-sportowy prezenter).

Wartkiej akcji i humoru więc tutaj nie brakuje. Trochę bardziej rozczarowani albumem mogą się jednak poczuć czytelnicy lubiący obserwować zwykłe (realne) życie bohatera i jego zmagania z typowymi nastoletnimi problemami. Tutaj ten element fabuły prawie w ogóle nie występuje....

https://popkulturowykociolek.pl/louca-tom-8-recenzja-komiksu/

POPKulturowy Kociołek:
Louca i Nathan niestrudzenie kontynuują swoją kampanię rekrutacyjną, dzięki której zespół Feniksów odrodzi się z popiołów. Teraz ich celem jest zdobycie dwóch naprawdę świetnych piłkarzy. Zanim jednak zdecydują się oni dołączyć do drużyny, to nastolatek będzie musiał...

Rozwiń

Zwiń

POPKulturowy Kociołek:
Pod twardą oprawą albumu Mity Cthulhu według Lovecrafta na czytelnika czekają graficzne adaptacje trzech klasycznych historii (Bezimienne miasto, Ceremoniał, Mity Cthulhu), które przeleżały w zapomnieniu ponad 30 lat. Dobry komiks jest jednak jak wino, jego leżakowanie wcale nie psuje smaku, a wręcz przeciwnie sprawia, że smakuje on jeszcze lepiej.

Jeżeli chodzi o fabularną stronę komiksu, to prezentuje się ona dwojako. Dostępnym tu historiom nie można odmówić mocnego klimatu, który potrafi wywołać u czytelnika gęsią skórkę, a przez to być również dość angażujący. Sam scenariusz nie jest jednak tak idealny, jak można byłoby od niego oczekiwać.

Historie w dużym uproszczeniu można tu określić mianem mocno skondensowanego materiału źródłowego. O ile nie zna się dobrze oryginałów, to nie stanowi to dla czytelnika większego problemu. Jeśli jednak porówna się to z pracami Lovcrafta, to nie można nie dostrzec pewnych uproszczeń i skrótowości podawania niektórych wątków.

Na całe szczęście wszystkie te scenariuszowe niedociągnięcia spychane są na bardzo daleki plan (i szybko się o nich zapomina) przez rewelacyjną czarno-białą oprawę graficzną. Prace Maroto są szczegółowe, bujne, obsesyjne i niesamowicie klimatyczne. Dosłownie z każdego kadru komiksu wylewa się tu strach i przerażenie, które mocno oddziaływują na odbiorcę dzieła. Wyraziste twarze postaci, perfekcyjne wykorzystanie cieni, głęboka atramentowa czerń, bogactwo detali. Wszystko to tworzy obrazy, od których nie można oderwać wzroku, które jednocześnie potrafią przyspieszyć tętno czytelnika niczym najlepszy filmowy horror....

https://popkulturowykociolek.pl/mity-cthulhu-wedlug-lovecrafta-recenzja-komiksu/

POPKulturowy Kociołek:
Pod twardą oprawą albumu Mity Cthulhu według Lovecrafta na czytelnika czekają graficzne adaptacje trzech klasycznych historii (Bezimienne miasto, Ceremoniał, Mity Cthulhu), które przeleżały w zapomnieniu ponad 30 lat. Dobry komiks jest jednak jak wino, jego leżakowan...

Rozwiń

Zwiń

POPKulturowy Kociołek:
Akcja komiksu rozgrywa się w świecie, gdzie rzeczywistość miesza się z magią, a ludzie dość często pokazują swoje skrajne oblicze. Głównym bohaterem jest tu Delano Gris, cyniczny i mocno zagubiony najemnik, który podejmuje się dość niebezpiecznej misji. Jego zadaniem jest odnalezienie pewnego mitycznego miejsca, które skrywa w sobie moc spełniania życzeń. Podczas wyprawy będzie mu towarzyszyć grupka dość niezwykłych pomocników, z których każdy ma niezwykłą zdolność i skrywa w sobie jakiś swój mroczny sekret. Wyprawa ta oczywiście nie będzie należeć do łatwych i przyjemnych. Grupa będzie bowiem musiała stawić czoła nie tylko przeciwnościom natury czy innym zagrożeniom, ale równie niebezpiecznym własnym demonom, które zaczną wypełzać na światło dzienne.

Scenariusz w ogólnym swoim zarysie prezentuje raczej dość prostą przygodową formę. Niebezpieczna wyprawa w nieznane, której celem jest dotarcie do tajemniczego miejsca. Fabuła opiera się więc na pewnych sprawdzonych schematach. Nie znaczy to jednak, że nie zapewnia ona należytej rozrywki. Autorzy sprawnie bowiem połączyli przygodową akcję z wyczuwalnym napięciem, dzięki czemu kolejne strony komiksu przewraca się z wielką ciekawością.

Tym, co najbardziej jednak wyróżnia tytuł z grona licznej konkurencji, są bohaterowie. Ciekawym zabiegiem jest forma ich prezentacji. Nie mają one bowiem wyraźnych cech charakteru, a ich różnorodność jest tu głównie prezentowana przez ich atrybuty i posiadane umiejętności. To one wspólnie z ich przeszłością determinują ich zachowanie i zachodzące pomiędzy nimi złożone relacje. Te są naprawdę różnorodne od momentów mrocznych i dramatycznych po takie zabarwione nutką melancholii czy humoru. Postacie potrafią więc mocno przykuć uwagę czytelnika. Nie zawsze jednak mają okazję w pełni zaprezentować swoją niezwykłość. Ograniczona ilość stron komiksu (96) sprawia, że wątki są podawane dość skrótowo, a fabuła dość szybko pchana do przodu....

https://popkulturowykociolek.pl/zaginione-fontanny-recenzja-komiksu/

POPKulturowy Kociołek:
Akcja komiksu rozgrywa się w świecie, gdzie rzeczywistość miesza się z magią, a ludzie dość często pokazują swoje skrajne oblicze. Głównym bohaterem jest tu Delano Gris, cyniczny i mocno zagubiony najemnik, który podejmuje się dość niebezpiecznej misji. Jego zadaniem...

Rozwiń

Zwiń

POPKulturowy Kociołek:
Akcja albumu przenosi nas do roku 84, kiedy to rzymskie legiony walczyły z Piktami na terenach dzisiejszej Szkocji. Głównym bohaterem historii jest Meloniusz Brigantus, kolos, którego siłę i umysł wykształcił Rzym. Jest to wojownik, który obok nadludzkiej potęgi skrywa w sobie wiele osobistych tajemnic. Jego jednostka ma stanowić wsparcie dla garnizonu na dalekiej północy. Zadanie to przybierze dość dramatyczne i krwawe oblicze, gdzie śmierć dla wielu będzie wybawieniem.

Komiks pomimo swojej ogólnej tematyki trudno jest określić mianem dzieła ściśle historycznego. Yves Huppen wykorzystuje tu bowiem przeszłość głównie jako tło do snucia mrocznej, brutalnej i bezkompromisowej opowieści o walce, zemście i przetrwaniu.

Treść pierwszego tomu (cała historia składa się z dwóch albumów) jest dosyć krótka i przede wszystkim nastawiona na akcję. Nie brakuje tu walki i lejącej się krwi. Autor stara się tu pokazać bestialską stronę człowieka, który w chwili zagrożenia jest gotowy dosłownie na wszystko. Jeśli więc ktoś lubi mocną tematykę z naprawdę wyrazistym klimatem, to komiks zapewnia chwile intensywnej rozrywki.

Problem pojawia się jednak w momencie, kiedy od tego tytułu oczekiwałoby się coś więcej. Niestety, ale posiada on szereg zauważalnych niedociągnięć i nie spełnia on pokładanych w nim oczekiwań.

Fabuła rozwija się tu błyskawicznie (głównie ze względu na objętość komiksu), nie poświęcając więcej miejsca ciekawym wątkom. Dotyczy to zwłaszcza głównego bohatera, który raczej prezentuje tu swoją siłę i brutalność niż wewnętrzne rozterki. Scenarzysta ujawnia zdecydowanie zbyt mało informacji na temat Brigantusa, aby go dobrze zrozumieć. Prawie do samego końca pozostaje więc on tajemniczą machiną do zabijania, która prze do przodu niczym taran....

https://popkulturowykociolek.pl/brigantus-tom-1-recenzja-komiksu/

POPKulturowy Kociołek:
Akcja albumu przenosi nas do roku 84, kiedy to rzymskie legiony walczyły z Piktami na terenach dzisiejszej Szkocji. Głównym bohaterem historii jest Meloniusz Brigantus, kolos, którego siłę i umysł wykształcił Rzym. Jest to wojownik, który obok nadludzkiej potęgi skry...

Rozwiń

Zwiń

POPKulturowy Kociołek:
Głównym bohaterem jest tutaj niepokorny kataloński dziennikarz Pere Marsé. Człowiek ten uwielbia dociekać prawdy, jednocześnie sam skrywając wiele swoich sekretów. Teraz jego uwagę przykuwa sprawa zabójstwa czterech mężczyzn w Barcelońskim porcie. Tropiąc ślady zbrodni, Marsé odkrywa spisek sięgający daleko poza granice Hiszpanii i zagrażający przyszłości Europy. Ściąga to również na niego poważne niebezpieczeństwo, z którym potrafi on jednak sobie doskonale radzić.

Juan Antoniode Blas (scenarzysta) od samego początku stara się tutaj połączyć elementy kryminału i thrillera politycznego z realistycznym tłem historycznym. Trzeba przyznać, że całkiem dobrze mu to wychodzi, co czyni komiks przyjemnym w odbiorze. Sprawnie buduje on również tu napięcie, ujawniając kolejne elementy układanki. Dotyczy to nie tylko prowadzonego śledztwa, ale również zagmatwanej przeszłości samego bohatera. Marsé to bowiem mocno złożona postać, w której ściera się wiele różnych przeciwności.

Brzmi to wszystko bardzo intrygująco i zachęcająco. Nie obeszło się tu jednak bez pewnego (zasadzie to kilku) “ale”. Złożona i wielowątkowa historia, którą stara się napisać autor, trudna jest do należytego pokazania na zaledwie 48 stronach komiksu. Kończy się to niestety tym, że poruszane wątki są bardzo krótkie (często jedna strona), do bólu uproszczone i przez to też przewidywalne.

Wymuszone szybkie tempo akcji odbija się również na samych postaciach. Przewracając kolejne strony albumu, trudno jest nie odnieść wrażenia, że tak naprawdę tylko prześlizgujemy się tu po złożoności głównego bohatera, który ma znacznie więcej do zaoferowania....

https://popkulturowykociolek.pl/barcelona-o-swicie-recenzja-komiksu/

POPKulturowy Kociołek:
Głównym bohaterem jest tutaj niepokorny kataloński dziennikarz Pere Marsé. Człowiek ten uwielbia dociekać prawdy, jednocześnie sam skrywając wiele swoich sekretów. Teraz jego uwagę przykuwa sprawa zabójstwa czterech mężczyzn w Barcelońskim porcie. Tropiąc ślady zbrod...

Rozwiń

Zwiń

POPKulturowy Kociołek:
Zakończenie pokręconej gry i powrót do zwykłej szarej codzienności powinien być dla bohaterów wytchnieniem. Nie każdy z nich ma jednak szansę cieszyć się spokojem. Niektórzy z nich ciągle myślą o tym, co było i zaczynają świadomie łamać pewne zasady, co pociąga za sobą daleko idące konsekwencje.

Dotyczy to zwłaszcza Yuuichiego, który ponownie będzie musiał zmierzyć się z nową „zabawą”. Tym razem jednak jej stawka będzie naprawdę bardzo duża, zwłaszcza że od tej gry będzie zależeć życie zakładnika, którym jest Yutori. Warunki nowego wyzwania są jednak bardzo specyficzne, a co za tym idzie do samego końca, nie będzie można przewidzieć finału tej rozgrywki.

Zaserwowany tu scenariusz opiera się więc na tych samych schematach co we wcześniejszych odsłonach. Mogłoby się więc wydawać, że pewna wtórność treści zacznie w końcu nudzić czytelnika. Na całe szczęście jak na razie nic takiego nie następuje. Duża w tym zasługa przyspieszenia przez autora akcji i wprowadzenia do historii jeszcze intensywniejszej dawki emocji. Nowa rozgrywka jest bowiem znacznie bardziej brutalna i psychologicznie wyczerpująca niż wszystko, z czym mieliśmy do czynienia do tej pory...

https://popkulturowykociolek.pl/przyjacielskie-rozgrywki-tom-4-6-recenzja-mangi/

POPKulturowy Kociołek:
Zakończenie pokręconej gry i powrót do zwykłej szarej codzienności powinien być dla bohaterów wytchnieniem. Nie każdy z nich ma jednak szansę cieszyć się spokojem. Niektórzy z nich ciągle myślą o tym, co było i zaczynają świadomie łamać pewne zasady, co pociąga za so...

Rozwiń

Zwiń

POPKulturowy Kociołek:
Trzecia gra (zabawa w chowanego) sukcesywnie zbliża się do swojego końca. Yuuichi nabiera coraz większej pewności siebie, szczególnie kiedy jego plan jest należycie realizowany. W świecie mangi nigdy nie można być jednak niczego pewnym. Nastoletni bohater staje więc przed nową porcją wyzwań, które przetestują jego zdolność analitycznego myślenia i czytania ludzkich intencji. Swoje pięć minut będą mieć tu również pozostali bohaterowie, którzy na pewien czas powrócili do względnie „normalnego” życia, w którym wydarzy się jednak coś ważnego.

Tom 5 ukazuje również jeszcze mroczniejszą stronę bohaterów. W obliczu presji i zagrożenia wychodzą bowiem na jaw kolejne ich słabości i skrywane sekrety, które dość drastycznie zmieniają ich życie. Kiedy gra się skończy, nic już nie będzie takie jak kiedyś, a niegdyś zgrana paczka przyjaciół w najlepszym przypadku stanie się sobie obca.

Ważną częścią scenariusza (chociaż nie zawsze oczywistą) jest tu moralność człowieka. Każde zaprezentowane wydarzenie i podjęte decyzje mają skłaniać czytelnika do refleksji nad tym, czy chęć przetrwania jest usprawiedliwieniem manipulowania innymi. Scenarzysta umiejętnie więc pod wierzchnią warstwą pozornie prostej rozrywki, porusza szereg trudniejszych i bardziej angażujących treści, dzięki którym seria (jak na razie) prezentuje się wyśmienicie.......

https://popkulturowykociolek.pl/przyjacielskie-rozgrywki-tom-4-6-recenzja-mangi/

POPKulturowy Kociołek:
Trzecia gra (zabawa w chowanego) sukcesywnie zbliża się do swojego końca. Yuuichi nabiera coraz większej pewności siebie, szczególnie kiedy jego plan jest należycie realizowany. W świecie mangi nigdy nie można być jednak niczego pewnym. Nastoletni bohater staje więc ...

Rozwiń

Zwiń